W drodze z Wielkiego Tyrnowa do Gabrowa złapała nas burza, co spowodowało lekkie opóźnienie w naszych (Piotrka) planach. Tego dnia chcieliśmy dojechać na Przełęcz Szipczeńską (1185 m n.p.m.), z której dnia kolejnego planowaliśmy zdobyć Buzłudżę (1441 m n.p.m.). Jak Piotrek się na coś uprze, to się uprze i nie ma mocnych, żeby coś pokrzyżowało jego zamysły
Po opuszczeniu Ruse, w którym gościła nas sympatyczna bułgarska rodzina, udaliśmy się na zwiedzanie skalnych monasterów. Pierwszym odwiedzonym przez nas miejscem był klasztor Świętego Dimitriusza Basarbovskiego, usytuowany niedaleko wsi Basarbovo. Pierwsze wzmianki o monastyrze pochodzą z XV w., a obecnie jest jedynym tego typu miejscem w Bułgarii, które wciąż funkcjonuje.
Majowe weekendy to dobry czas, aby w końcu spędzić aktywnie czas w plenerze. Wraz z Keen.pl oraz Salonem Odnowy Mechanicznej postanowiliśmy Was do tego trochę zmotywować.
Po darmowym rejsie promem, znaleźliśmy się po drugiej stronie Dunaju, który stanowi naturalną granicę między Rumunią i Bułgarią. Przejście graniczne, raczej mało popularne, przynajmniej wśród cudzoziemców, świeciło pustkami. Dobrze dla nas. Odprawa poszła szybko i bezproblemowo.
Po słodkim lenistwie, połączonym z eksploracją wulkanów udaliśmy się w kierunku południowym, a nie jak początkowo planowaliśmy wschodnim, nad Morze Czarne. Zdecydowaliśmy, że czas powoli kończyć przygodę z Rumunią i dać szansę Bułgarii.
Kolejnym przystankiem na naszej drodze był Braszów oraz pobliskie Zarnesti, w którym usytuowane jest Sanktuarium Misiów (Libearty Bear Sancturary). Nie jest to typowe zoo. W Sanktuarium na terenie 70 hektarów lasów dębowych i leszczynowych, żyje obecnie ponad 70 niedźwiedzi brunatnych, które dostały drugą szansę.
Otwieram oczy w Libanie i pierwszy dźwięk jaki słyszę, to delikatny szelest płatków śniegu ocierających się o nasz namiot. Powoli zaczynam wątpić w to, czy będzie dane nam podróżować w jakiejś inne porze roku niż zima. Staramy się jak najszybciej spakować, ale oczywiście im mocniej się staramy, tym bardziej nasze zgrabiałe palce odmawiają posłuszeństwa, więc guzdramy się niemiosiernie. Na dodatek okazuje się, że w moim rowerku trzeba wymienić klocki hamulcowe, co Piotrek czyni z największą…
Po świątecznym odpoczynku, trzeba było zebrać tyłki i ruszyć w dalszą drogę. I tak o ile w Niedzielę Wielkanocną pogoda była jeszcze jako taka, to w Poniedziałek – dzień naszego wyjazdu, oczywiście od rana, za oknami panowała na całego zimowa aura. Przez myśl przeszło mi, czy by nie zostać w Paltynosie dzień dłużej, jednak szybko odgoniłam myśli o wskoczeniu z powrotem pod ciepłą jeszcze kołderkę, gdyż wiedziałam, że zapewne dnia kolejnego sytuacja się powtórzy.
Polacy są wszędzie. Okazuje się, że na Bukowinie istnieją wsie, w których spory odsetek mieszkańców stanowi mniejszość polska. I my sobie wymyśliliśmy, że w jednej z nich spędzimy Święta Wielkanocne. Daleko od rodziny, więc zawsze to jakoś raźniej wśród rodaków.
Szczerze mówiąc, kiedyś w odległych czasach Rumunia kojarzyła mi się z jakimś brzydkim, biednym krajem, który zamieszkują cyganie. Z wiekiem świadomość zaczęła wzrastać i okazało się, że nawet niektórzy ludzie tam jeżdżą na wakacje i jest fajnie. Zdążyłam się również zorientować, co do różnicy między Rumunami (mieszkańcami Rumunii) a Romami czy też Cyganami. Planując naszą podróż rowerową do Azji okazało się, że na naszej drodze znajdzie się ten kraj. No to google grafika i patrzę…